Уметност

04.06.1998 Дојдоа многу луѓе во костуми, но и без нив за да ја покажат својата моќ на говор. Се запалија

Ме фатија на препад само што  се родив, особено, штом проодив и штом прозборев, сетија дека сум наивен и со

Минувам низ ѕвездите крај сонцето и месечината и безбројни планети се движам по автостради и козји патеки по сртови и

„На почетокот беше зборот“ Јован 1:1 – 5   Ништавни суштества Му ја украдоа силата на зборот А зборот беше

Љјубовта по која копнеам скриено е итра и брза како верверица, дива и силна – невидлива како рис, таинствена и

Плачам за слободата Зашто единствено таа Го храни мојот дух И ја подгрева радоста во мене. Плачам за уништената слобода

Од планина на планина, oд гора во гора, од море до море, од река до река, од карпа на карпа,

Остри златни стрели Со усвитен врв Во моето срце Не прекинуваат Ужасно да печат. Се подлабоко бодат Ја обновуваат болката

Над мојата земја, таинствени ѕвезди паѓаат вечно од познати неба. Со векови е така, милениуми веќе. Срца од камен не

Од поетската збирка „Отпадник“ – четврти дел, „Како умирам“, едиција „Алфа“, Книжевна младина на Македонија (КММ), Скопје 1990) I. Се