„СОВРЕМЕН“ АПЕЛ ОД МАКЕДОНСКИТЕ РЕВОЛУЦИОНЕРИ ОД 1919 ГОДИНА

Во време кога Македонците се ставени во крајно незавидна, идентитетска, културна, историска и духовна состојба – во многу нешта понижувачка, а сметајќи дека е поучен и, особено, напреден и звучи современо во однос на решавањето на македонското прашање, односно, создавањето на самостојна македонска држава, го објавуваме апелот испратен до сите кои својот живот и иднина го поврзуваат со Македонија – како оние кои живееле во неа, така и оние кои биле прогонети. АПЕЛОТ е испратен од група македонски револуционери од Македонската револуционерна организација на чело со Ѓорче Петров заедно со барањата упатени до надлежните институции и субјекти на Мировната конференција во Париз по Првата светска војна.

Коментарот му го оставаме на читателите. 

АПЕЛ

До македонското население и емиграцијата во Бугарија

            Потпишаните дејци од поранешната внатрешна револуционерна организација во западна Македонија по сестран и содржаен состанок со претставниците на серското крило на истата организација за заедничката положба и за идното политичко суштествување на Македонија, на кои состаноци се разгледа издадената декларација од последните по истото прашање, едногласно ги усвоивме сите ставови во таа декларација кои, во конкретен вид , како прави и непосредни барања, кои непосредно изразувајќи ја идејата за идното самостојно суштествување на Македонија, се излагаат на крајот на поставеното и, исто така, со целосна едногласност, решивме да излеземе пред нашите сотатковинци со следните, за двете страни, заеднички изјави:

            Нашето минато и сегашност ни даваат целосна основа да го сметаме за среќно започнатото заедничко дело, како дело на поранешната целокупна револуционерна организација и дека ги изразуваме вистинските тежненија и желби на населението во Македонија.

            Нашата готовност да отфрлиме секаков партиски белег по прашањето и дека ѝ служиме солидарно и чесно на народната кауза, како гаранција за нас и пример во однос на тоа, на нашите сонародници им ги претставуваме сегашните и идните борби кои ги наложуваат и ќе ги наложат околностите за изградба и закрепнување на делото за осамостојувањето на Македонија.

            Во таа наша заедничка и искрена премиса во која го вложуваме само капиталот од нашиот идеализам во македонските револуционерни борби и нашето искрено и чесно служење на ослободителното дело, ние решително го отфрламе соучесништвото, сега и засекогаш, на оние поранешни дејци на внатрешната организација, кои пред, за време и по војните, со својата дјност и со својот живот застранија од нејзините основни ставови, го компромитираа нејзиниот идеализам, ги осквернавија чистината и некористољубието и го оцрнија скапото сеќавање на нашите загинати другари од двете крила. Општествената совест на револуционерна Македонија нека му го даде заслуженото на тие предавници на идеалите на организацијата и на нејзината чест!

            Исполнети со длабока верба дека сме изразувачи на заеднички желби, дека никој Македонец и никој македонски изгнаник не би се посомневал во чистината на нашите намери, во цврстината на нашите убедувања и во искреноста на нашето дејствување, со длабока огорченост треба да истакнеме дека во лицето на т.н. исполнителен комитет на неколку од македонските братства, ние среќаваме голем противник на нашето дејствување и во никој случај не можеме да му го признаеме  значењето кое си го припишува – дека ги изразува желбите, тежненијата и чувствата на македонската емиграција во Бугарија и оние на македонското население. На тоа не им даваат право ниту побудите за неговото основање, ниту начинот на неговиот избор, ниту лицата кои го претставуваат. Во нашите очи исполнителниот комитет не е друго, освен едно претставништво создадено за Македонија без врски со неа, чија задача е да ја разединува емиграцијата во Бугарија и да ѝ припишува желби какви таа во голем дел нема. И ние ја повикуваме таа емиграција да го осуди тоа малцинство од својата средина, кое му даде живот и уште го подржува неговото постоење, да го одврати од тој погрешен пат и заедно со него да ја прифати, со порив кој се налага од потребата на времето, за свој природен претставник поранешната револуционерна организација, која единствено ги изразуваше и ги изразува интересите и желбите на македонското население.

            Ова го кажуваме не во името на некаква борба за преземање на братства и комитети. Ниту сакаме, ниту препорачуваме со борби од тој вид да го оптоваруваме спокојството и животот на една братска страна како што е Бугарија и да го компромитираме идеализмот на борбите околу македонското дело.

            Под знамето на Македонската револуционерна организација, во лицето на остатоците зачувани од расипаноста на времето можат и треба да се стават сите и без никаква бука. Кај многуте нека преминат и малкуте. Не прифаќајте ги, а изостевете ги и не им се поддавајте на новите лажоавтономисти. Чувајте се од псевдоавтономијата на комитетствените како од секаква рожба, која е заразена уште во утробата на својата мајка!

            За принципите на самостојното живеење на Македонија и за борбите околу него е повикана, како и во минатото, да дејствува единствено поранешната револуционерна организација и единствено таа е во состојба да им ја даде, како на борбите, така и на самиот принцип, онаа содржина која може да гарантира доволен потенцијал пред македонското население и да создаде надежни перспективи на конференцијата за мир. Секакви други „претставници“ на „автономни“ идеи можат само да го направат порочно нашето дело и да го спречат неговиот успех, да ги спречат надежите на еден народ, кој не сака туѓо владење и кој, во исто време, е жеден за создавање мир на Балакнот, за умртвувањето, еднаш и засекогаш, на непријателствата и судирите меѓу балканските народи.

            Кога апелираме до населението во Македонија и до емиграцијата во Бугарија да ни ја дадат целата своја морална подршка и да ги направат потребните материјални жртви за завршување на започнатото дело, се сметаме за среќни да им предочиме за нивно знаење, дека уште пред формално да го регистрираме нашиот договор и да се обединиме за заедничка борба, ние успеавме зеаедно да ги поднесеме пред надлежните места и лица следните барања за кои веруваме дека целосно одговараат на чувствата и волјата, како на населението внатре, така и на прогонетите надвор.

 

            1) Македонското население, без разлика на народност и вера, по сето преживеано, има цврста и осознанена желба за тоа неговата земја да се зачува цела и неделива, како самостојна политичка единица на Балканот, во нејзините природни географски граници на основа: Солун како општ центар, Вардарската долина, Скопје и Битола со нивните стопанско-економски области. Тој стремеж да заживее спокојно и слободно, македонското население е готово да го изрази и јавно преку плебисцит (референдум з.м.) по отстранувањето на зинтересираните администрации.

            2) На така образуваната држава да и се даде самоуправување со целосна рамноправност и еднакви права на сите народности без разлика на бројноста и при отсуство на секакви духовни или политички институции кои му беа дале предност на која и да е од нив или беа поттикнале сомневања и грижи за појава на сепаратистички намери и аспирации.

            3) Додека се уреди и зацврсти внатрешно и до целосното стивнување на тукушто стивнатите непријателства и страсти меѓу разните народности кои ги имаат сите природни услови да заживеат во мир и братство, доволно за да се ослободат од надворешни влијанија, идната самостојна Македонија да се здобие со солидни меѓународни гаранции, за својата постојана неутралност и да биде под меѓународна заштита од секакви завојувачки стремежи однадвор, за да може, при така гарантирано опстојување да го заземе своето скромно место, ако такво и биде одредено во идното семејство на народите.

            4) Подржувајќи ги горните барања, македонското население не се раководи од чувство на непријателство, туку од жед за живот и мир. Одамна кристализирани во својата национална физиономија, никој од народностите во Макдонија не сака туѓа политичка власт, ниту распарчување на една земја, која по одделувањето од Турција на соседните балкански држави создаде внатрешни трговски центри како Скопје и Битола, кои се потпираа само на нивниот капитал. Притоа, македонското население во својата целост стана жртва на една балканска политика, која видливо имаше извесно национално оправдание, но која фактички, поради географската положба на Македонија, кое и даваше вредност само како цела, се изрази во стремежи за насилни завојувања, кои го фрлија целото население заедно со неговите блакански собраќа во катастрофално самоистребување и сега, окрвавено, разорено, двапати преживувајќи ги ужасите на таа бесплодна политика, исправено е пред неопходноста да заврши веднаш и засекогаш со неа и да заживее самостојно, само за себе и во братски однос со родните балкански народи, доколку нивните влади ќе ја почитуваат Македонија како самостоен и рамноправен фактор на Балканот.

            Ако овие барања се вистинските барања на нашите сонародници таму и овде, ако тие се желбите, како на населението во Македонија, така и на емиграцијата во Бугарија и ако ние, потписниците на овој апел, сме си ја подале братски својата рака во името на еден народен идеал и сме решени здружено да одиме до крај, ги имаме вредностите да ја претставуваме поранешната револуционерна организација и да и служиме верно, дајте ни ја довербата, дајте ни јаподршката. Ние ќе се потрудиме, таа организација со сите зачувани сили, повторно да се крене на нозе. Помогнете и бидете готови да ја подржите во секој момент, особено кога ќе и се наложи да даде соодветна форма на нерасипаните народни сили, за да ги насочи кон задачите и потребите на иднината, каква и да биде таа.

9 март 1919 год.

Г. Петров

П. Ацев

Т. Деливанов

М. Ив. Герџиков

Таско Спасов Серски

А. Лозанчев

Д. х. Димов

Д. Икономов

Хр. Јанков

Кр. Љондњв

Н. Пушкаров

Протојереј Тома Николов

Чуд. Кантарџиев

Р. Ризов

Г. Скрижовски

П. п. Арсов

Пав. Христов

Лука Џеров

М. Шкартов

Ар. М-в, Хр. Ст-в и др.