МОЈОТ ГЛАС
(Од необјавената поетска збирка „Кучешко време“ – десетти дел, „Ода за кучињата“)
Мојот глас исчезнува
во громогласен лаеж
на бесни кучиња.
Се пробива низ метеж
од оклештени вилици,
смртно остри песјаци
и долги исплазени јазици.
Де возвишува небесно,
де паѓа приземно,
и сосема траумно
низ жешка пена кучешка
и реа морничава
титански се извива.
Трпение, трпение,
ќе папсаат кучињата,
грлата ќе им засипнат
ќе се разлее тишината за гласот на светлината.
