Уметност

„На почетокот беше зборот“ Јован 1:1 – 5   Ништавни суштества Му ја украдоа силата на зборот А зборот беше

Љјубовта по која копнеам скриено е итра и брза како верверица, дива и силна – невидлива како рис, таинствена и

Плачам за слободата Зашто единствено таа Го храни мојот дух И ја подгрева радоста во мене. Плачам за уништената слобода

Од планина на планина, oд гора во гора, од море до море, од река до река, од карпа на карпа,

Остри златни стрели Со усвитен врв Во моето срце Не прекинуваат Ужасно да печат. Се подлабоко бодат Ја обновуваат болката

Над мојата земја, таинствени ѕвезди паѓаат вечно од познати неба. Со векови е така, милениуми веќе. Срца од камен не

Од поетската збирка „Отпадник“ – четврти дел, „Како умирам“, едиција „Алфа“, Книжевна младина на Македонија (КММ), Скопје 1990) I. Се

(Од необјавената поетска збирка „Кучешко време“ – четврти дел, „Раѓање“) Небото е со мене и земјата и сите планети откриени

(Од необјавената поетска збирка „Кучешко време“ – четврти дел, „Раѓање“) Упорно сум тука за Вас. Вашите погледи, мојот прекор за

(Од необјавената поетска збирка „Кучешко време“, десетти дел: „Ода за кучињата“) Пред лаежот на кучињата се кријам меѓу ѕвездите, трепкам