КОГА НЕМА СМИСЛА ВРЕМЕТО

Кога нема смисла времето,

кога станува претешко,

кога се е скверно,

кога нема, веќе, надеж,

кога нема излез,

нема светлина,

нема радост,

нема иднина,

а силата ме издава,

во во дуелот со моментот,

се враќам на прапочетокот,

измислувам ново создавање,

ново време и

во девствен простор,

создавам нови луѓе,

под проѕирно небо и

на недопрена земја.

Нови реки, нови езера,

нови мориња и океани,

безгревни води,

нови планини, нови полиња,

долини и котлини,

полни со живот.

Нови ѕвезди, нови планети,

сонце и месечина,

сѐ од почеток –

создавам свет,

отпорен на небиднина,

без неморал,

чист од блуд и злоба.

Градам сѐ беспрекорно,

со нова мисла, нов јазик,

нова реалност.

Не смеам да згрешам,

внимавам на секој детал,

новиот свет

мора да биде чист и полн со радост,

зашто не смеам да дозволам,

уште еден ваков момент.