ГОСПОД И ЗМИЈАТА КРАСВА
Кога ги створил Госпо Адам и Ева, ги однесол во рајската градина, му одредил што можат да прават, што не можат да прават. Исто така, му забранил да не јадат од јабокото. Наминала змијата Красва, ги прелагала Адам и Ева, ’е послушале, каснале од јабо’кото, косата од телото му попаднала, само каде што се фатиле, за главата, ги стегнале раците, му останала под мишките, ги стегнале нозете и, меѓу нозете, останала коса.
Кога виделе што направиле, да змијата Красва ги прелагала, од страм се скриле во рајската градина. Госпот ги гледал каде се скриени, ама за проба на нивната реакција, каква ќе биди, почнал да вика по нив. Не сакале да се јават. Кога му рекол дека гледа каде се кријат се појавиле, дошле устрамени. Ги прашал:
– Зошто сте постанале голи?
Му рекле, змијата Красва ги прелагала, каснале од јабокото. Господ ’е повикал змијата Красва, која дотогаш одела простум, да ѝ суди зошто ги прелагала. Змијата рекла:
– Сакав да ’е откријам тајната во јабокото, што ќе се случи со Адам и Ева, ако каснат од јабокото. Господ се налутил на змијата, како што стоела исправена, со кавало ‘е удрил пресполу, ’е прекршил, паднала долу и ’е проколнал:
– Проклета да бидиш, живото со влечење да го живееш! Човеко, од денес, каде да те најде главата да ти ’е толчи и на шип и капина, на боцки, да те фрла, на сонце и дожд да се скапуваш, коска по коска да се распаѓаш и гробнина да немаш!
Змијата му рекла на Господ:
– Кога толку клето ме проколни, човекот го тераш да ме мрази и убива, па затова јас ќе го каснувам да умри и отров во водата што ’е пија ќе му пуштам, да го отрујам!
Господ ѝ рекол на змијата:
– Животни ќе пуштам во водата за да го соберат твојот отров, магарињата и коњите ќе моча’, ќе ’е блажат водата и не можиш ништо да сториш!
Господ, тој ден, ги створил жабите, да живеат во сите слатки води, за да го собира’ отруво што го пушта змијата. Исто така, затова, денес секое магаре или коњ, штом ќе поминува преку вода, и колкав товар да носи, застанува, се помочува и си продолжува затова што Господ го благословил за да ’е разблажува водата од отрово што го пушта змијата.
Раскажале: дедо ми Јовчески Ристе и татко ми Јовчески Вангел
Од книгата „Македонски народни умотворби од Пелагонија и Мариово“, од авторот Томе Велјаноски, во подготовка на Тренчо Димитриоски, РИЗНИЦА, Прилеп 2009.